Njegovo preosveštenstvo episkop budimljansko-nikšićki Joanikije rekao je da je Crna Gora po mnogo čemu ognjište srpskog jezika i ukazao na to da se nasilnim preimenovanjem jezika u toj zemlji kojim govori većina naroda zapravo priprema “veliki, stravični lopovluk”.
Jezik koji je ovdje utemeljen, na kome je stvoreno sve što zaslužuje pažnju, na kojem je ispjevan `Gorski vijenac` i `Luča mikrokozma`, epske pjesme, jeste srpski jezik, koji je u Crnoj Gori utemeljen duboko. Ponekad nam se čini da je Crna Gora ognjište srpskog jezika i po mnogo čemu jeste. Po mnogo čemu to jeste i danas – naglasio je vladika Joanikije.
Vladika je sinoć u porti Crkve Svetog Spasa na Toploj u Herceg Novom, govoreći u drugom dijelu programske cjeline pod nazivom “Pokradene svetinje” na manifestaciji “Trg od ćirilice”, o srpskom jeziku i njegovoj zvaničnoj i nezvaničnoj upotrebi u Crnoj Gori, rekao da se u Crnoj Gori želi prisvojiti sve što je stvarano na srpskom jeziku, pa tako i da se “Gorski vijenac”, kao najveće djelo nastalo na srpskom jeziku, pripiše crnogorskom jeziku.
– Naravno, (vladika Petar Drugi Petrović) Njegoš ih uvijek demantuje i ućutka, čim se njega sjetimo. On je zajedno sa Vukom (Karadžićem) dao toliki doprinos srpskom jeziku da prosto cio ovaj posao vidimo da je na neki način tragičan, a donekle i tragikomičan – istakao je vladika Joanikije.
Episkop budimljansko-nikšićki kaže da nije samo jezik preimenovan, već je preimenovana i Crna Gora.
– U cijelom tom međunarodnom saobraćaju jezika, Crna Gora više nije Crna Gora, nego je Montenegro i Crnogorci – Montenegrini. I budite sigurni da se tu mijenja identitet Crne Gore i Crnogoraca – rekao je vladika Joanikije.
Prema njegovim riječima, to je inženjering koji je davno počeo i dobio usijanje krajem šezdesetih godina prošlog vijeka, kada je počela priča o rušenju Njegoševog groba i Njegoševe crkve na Lovćenu, njegove zavjetne, ukopne Crkve Svetog Petra Cetinjskog.
Vladika je naveo da, kada se u Crnoj Gori danas govori o srpskom jeziku, onda ta stvarnost ima lice i naličje, te dodao da preimenovanje jezika, kao i “nesrećna, ideološka, odnosno kvaziideološka, kvazipolitička priča koja ide uz ovo preimenovanje” ima svoju dugu predistoriju.
Vladika Joanikije je, kao prilog tvrdnji da istorija preimenovanja srpskog jezika u Crnoj Gori ima dužu i kontinuiranu istoriju, naveo primjere iz vremena okupacije Crne Gore od Austrougarske i Italije.
On je naglasio da nema većeg poniženja za jedan slobodarski narod, koji se odupro okupaciji i kroz to odupiranje još više potvrdio svoj identitet, od toga da njegova vlast počinje da sprovodi taj okupacioni program, koji nije od juče i koji je dobro osmišljavan i pomagan.
Njegovo preosveštenstvo episkop budimljansko-nikšićki Joanikije je zaključio da je priča o identitetu već uveliko opteretila sve, ali da taj teret može biti još veći ukoliko se narod ne oslobodi, kao što se oslobodio okupatora, i turskog, i austrougarskog i italijanskog i time potvrdio svoj identitet.
O ovoj temi su u porti Crkve Svetog Spasa na Toploj govorili i profesori srpskog jezika Veselin Matović i Vesna Todorović, koji su 2009. godine, odbivši kao prosvjetni radnici da pristanu na preimenovanje srpskog jezika, ostali bez posla.